تاثیر HIV بر بدن

شما احتمالا با HIV آشنا هستید، اما ممکن است ندانید که چگونه می تواند روی بدن شما تأثیر بگذارد. HIV سلول های CD4+ را که برای سیستم ایمنی بدن حیاتی هستند، از بین می رود. آنها مسئول حفظ سلامتی شما از بیماری ها و عفونت های شایع هستند.
همانطور که HIV به تدریج دفاع طبیعی را تضعیف می کند، علائم و نشانه ها رخ خواهد داد. ببینید آنچه اتفاق می افتد زمانی که ویروس وارد بدن شما می شود و در سیستم های بدن اختلال ایجاد می کند.
هنگامی که ویروس HIV وارد بدن شما می شود، حمله مستقیم به سیستم ایمنی بدن شما را آغاز می کند. سرعت پیشرفت ویروس ها بسته به سن شما، سلامت کلی و سرعت تشخیص این بیماری متفاوت خواهد بود. زمان درمان شما می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.

اچ آی وی سلول هایی را مورد هدف قرار می دهد که به طور معمول با مهاجم هایی مانند اچ آی وی مبارزه می کنند. همانطور که ویروس تکرار می کند، سلول های +CD4  آلوده را از بین می برد و ویروس بیشتری تولید می کند که سلول های CD4+  بیشتری را از بین ببرد. بدون درمان، این چرخه می تواند تا زمانی ادامه یابد که سیستم ایمنی بدن شما به شدت در معرض خطر باشد و شما را در معرض خطر بیماری های جدی و عفونت قرار دهد.
 ایدزمرحله نهایی HIV است. در این مرحله، سیستم ایمنی بسیار ضعیف شده است، و خطر عفونی شدن بسیار بیشتر است. با این حال، همه افراد مبتلا به اچ آی وی به ایدز مبتلا نمی شوند. هر چه زودتر درمان شوید، نتیجه بهتر خواهد بود.
سیستم ایمنی
سیستم ایمنی بدن شما از ابتلا به بیماری و عفونت جلوگیری می کند. گلبول های سفید خون شما را در برابر ویروس ها، باکتری ها و دیگر موجودات زنده که می تواند موجب بیماری شود، محافظت می کند.
در اوایل، علائم ممکن است پ خفیف به نظر برسد، اما بعد از چند ماه، ممکن است یک بیماری مشابه آنفولانزا داشته باشید که چند هفته طول بکشد. این اغلب مرحله اول HIV است، که مرحله عفونت حاد نامیده می شود. شما ممکن است علائم جدی زیادی نداشته باشید، اما مقدار زیادی ویروس در خون شما وجود دارد.
علائم حاد عبارتند از:

تب
لرز
عرق شبانه
اسهال
سردرد
دردهای عضلانی
درد مفصلی
گلو درد
جوش
غدد لنفاوی متورم شده
زخم دهان یا زخم تناسلی

مرحله بعدی، وضعیت عفونت پنهان بالینی نامیده می شود. که به طور متوسط، 8 تا 10 سال طول می کشد. در بعضی موارد، خیلی طولانی تر از آن است. در این مرحله ممکن است علائم را نشان ندهید یا علائمی داشته باشید.

با پیشرفت ویروس، تعداد سلول های CD4+ شما به شدت کاهش می یابد. این می تواند منجر به علائم زیر شود:

خستگی
تنگی نفس
سرفه کردن
تب
تورم غدد لنفاوی
کاهش وزن
اسهال

اگر عفونت HIV به بیماری ایدز پیشرفت کند، بدن در معرض عفونت های فرصت طلب است. این شما را در معرض خطر افزایش بسیاری از عفونت ها، از جمله یک ویروس تبخال به نام سیتومگالوویروس قرار می دهد. این می تواند مشکلاتی در چشم ها، ریه ها و دستگاه گوارش ایجاد کند.

سارکوم کاپوسی (سارکوم کاپوسی، یک نوع سرطان سلولهای عروقی نسبتاً نادر می‌باشد که در انسان‌ها شایع است و می‌توان وجود آن در موجودات دیگر را انکار کرد. این بیماری باعث ظهور ضایعات پوستی قهوه‌ای – صورتی رنگ بر روی انواع سطوح بدن شده و باعث ورم در این نواحی می‌شود. از آنجایی که این بیماری در حالت طبیعی بدن فعال نمی‌شود، می‌توان آن را جزو بیماری های فرصت‌طلب دانست. ویژگی مشترک این‌گونه بیماری‌ها، سرکوب شدن آن توسط سیستم ایمنی در حالت نرمال بدن و فعال شدن آن در صورت ضعف ایمنی می‌باشد. بروز این سارکوم با هرپس‌ ویروس تیپ ۸ مرتبط است. )، یکی دیگر از عفونت های احتمالی، سرطان دیواره های رگ های خونی است. این در بین جمعیت عادی نادر است، اما در افراد مبتلا به HIV مثبت رایج است. علائم شامل ضایعات بنفش قرمز یا تیره در دهان و پوست است. همچنین می تواند مشکلاتی در ریه ها، دستگاه گوارش و دیگر اعضای داخلی ایجاد کند.

HIV و ایدز نیز شما را در معرض خطر ابتلا به لنفوم قرار می دهد. نشانه اولیه لنفوم غدد لنفاوی متورم است.
سیستم های تنفسی و قلب و عروق
HIV خطر ابتلا به سرماخوردگی، آنفلوانزا و سینه پهلو را افزایش می دهد. بدون درمان پیشگیرانه برای HIV، شما در معرض بیماری هایی  مانند سل، سینه پهلو و بیماری به نام  سینه پهلو پنوموستیس قرار می گیرید. PCP باعث موارد زیر می شود:

مشکل تنفس
سرفه کردن
تب

خطر ابتلا به سرطان ریه نیز با ابتلا به HIV افزایش می یابد. این ناشی از ریه های تضعیف شده مربوط به یک سیستم ایمنی ضعیف است. با توجه به کتاب راهنمای ملی ایدز (NAM)، سرطان ریه در میان افراد مبتلا به اچ آی وی در مقایسه با افراد بدون HIV بیشتر است.
اچ آی وی خطر ابتلا به پرفشاری ریوی (PAH) را افزایش می دهد. PAH یک نوع فشار خون بالا در شریانهایی است که خون را به ریه ها می برند. با گذشت زمان، PAH قلب شما را تحت فشار قرار می دهد.
اگر شما مبتلا به ایدز هستید  و (تعداد سلول های T شما کم است)، شما مستعد بیماری سل (TB) هستید، که یکی از علل اصلی مرگ در افرادی است که ایدز دارند. TB یک باکتری است که از طریق هوا انتقال می یابد و بر ریه ها تاثیر می گذارد. علائم شامل درد قفسه سینه و یک سرفه بد است که ممکن است با خون یا خلط همراه باشد که ممکن است ماه ها طول بکشد.

دستگاه گوارش

از آنجایی که اچ آی وی سیستم ایمنی بدن شما را تحت تاثیر قرار می دهد، بدن شما بیشتر مستعد دریافت عفونت هایی است که می توانند سیستم گوارش شما را تحت تاثیر قرار دهند. مشکلات دستگاه گوارش همچنین می تواند باعث کاهش اشتها شود. در نتیجه، کاهش وزن یک عارضه جانبی رایج است.

یک عفونت رایج مربوط به اچ آی وی، انگل دهانی است که شامل التهاب و یک غشای سفید روی زبان است. همچنین می تواند باعث التهاب مری شود، که می تواند خوردن غذا را دشوار کند. یکی دیگر از عفونت های ویروسی که بر دهان تاثیر می گذارد، لکوپلاکیا مویرگی دهانی  Oral hairy leukoplakia (OHL) است که باعث ضایعات سفید روی زبان می شود.
عفونت سالمونلا از طریق غذا یا آب آلوده گسترش می یابد و باعث اسهال، درد شکمی و استفراغ می شود. هر کسی می تواند آن را دریافت کند، اما اگر شما اچ آی وی داشته باشید، در معرض خطر بیشتر عوارض جدی این عفونت هستید.
مصرف غذای آلوده یا آب نیز ممکن است باعث عفونت انگلی به نام کریپتوسپوریدیوز شود. این عفونت مجاری صفراوی و روده را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند شدید باشد. برای افراد مبتلا به ایدز، ممکن است باعث اسهال مزمن شود.

HIV-associated nephropathy (HIVAN) زمانی اتفاق می افتد که فیلترها در کلیه های شما ملتهب می شوند و باعث اختلال در حذف مواد زائد از جریان خون می شود.

سیستم عصبی مرکزی

اگر چه اچ آی وی به طور مستقیم سلول های عصبی را مستقیما آلوده نمی کند، سلول هایی را که اعصاب  مغز را احاطه کرده اند، آلوده می کنند.

در حالی که ارتباط بین HIV و آسیب های عصبی به طور کامل درک نشده است، احتمالا سلول های حمایتی آلوده منجرب آسیب عصبی می شود. عفونت HIV پیشرفته می تواند به اعصاب آسیب برساند (نوروپاتی). سوراخ های کوچک در غلاف های فیبرهای عصبی محيطی می تواند باعث درد، ضعف و سختی در راه رفتن شود.

عوارض عصبی قابل توجهی از ایدز وجود دارد. اچ آی وی و ایدز می تواند زوال عقل مرتبط با اچ آی وی را ایجاد کند، که به طور جدی بر عملکرد شناختی تاثیر می گذارد.
انسفالیت توکسوپلاسموز  ناشی از انگلی است که معمولا در مدفوع گربه یافت می شود، یکی دیگر از عوارض احتمالی ایدز است. با سیستم ایمنی ضعیف، ایدز موجب می شود این انگل باعث افزایش التهاب مغز و نخاع شود. علائم شامل سردرگمی، سردرد و تشنج است.
برخی از عوارض رایج ایدز عبارتند از:

اختلال حافظه
اضطراب
افسردگی

در موارد بسیار پیشرفته، توهم ه و روان پریشی می تواند رخ دهد. شما همچنین ممکن است سردرد، مسائل مربوط به تعادل و مشکلات بینایی را تجربه کنید.
دستگاه پوششی
یکی از نشانه های قابل رویت HIV و ایدز در پوست می تواند مشاهده شود. سیستم ایمنی ضعیف منجرب دریافت ویروس هایی مانند تبخال شود. تبخال می تواند سبب ایجاد زخم های اطراف دهان یا تناسلی شود.

HIV همچنین خطر ابتلا به جوش و زگیل را افزایش می دهد. تبخال توسط ویروس زونا ایجاد می شود. زونا باعث جوش های دردناک می شود، که اغلب با تاول همراه است.
یک عفونت ویروسی پوستی که به نام زگیل آبکی شناخته می شود، مولوسکوم کانتوژیوزومیا زگیل آبکی نوعی عفونت ویروسی پوست و گاهی اوقات مخاط است که عامل آن نوعی دی ان ای ویروس از خانواده پاکس ویروس به نام ویروس مولوسکوم کانتوژیوزوم  است. این عفونت ویروسی که خود به خود بهبود می‌یابد روی پوست یا به صورت خود-تلقیحی گسترش پیدا می‌کند، یا با تماس پوست به پوست.  یکی دیگر از بیماری ها، prurigo nodularis نامیده می شود. این باعث می شود گره های خاردار بر روی پوست ایجاد شود، و همچنین موجب خارش شدید می شود.

HIV همچنین می تواند منجرب بیماری های دیگر پوست از جمله موارد زیر شود:

اگزما
درماتیت سبوره ای (نوعی التهاب پوست است که اغلب مزمن و عودکننده است و بیشتر در پوست سر و صورت دیده می‌شود. درماتیت سبورئیک معمولاً با شوره سر همراه است.)
جرب (جَرَب یا گال (به انگلیسی: Scabies) یک بیماری انگلی خارش‌دار بوده و عامل آن بندپایی از گروه هیره‌ها به نام هیره خارشی است. هیره‌های خارشی موجوداتی شبیه کنه اما بسیار کوچکتر و میکروسکوپی و ماده‌های آن‌ها با طولی در حدود 0.4۵ تا 0.03 میلی‌متر هستند. مایت (mite) یا هیره عامل بیماری گال، بنام سارکوپت اسکیبی (sarcopt scabie) نوع انسانی است که 8 پا دارد. نوع حیوانی باعث گال نمی‌گردد و حیوانات نقشی در انتقال گال ندارند. مایت توسط چشم دیده نمی‌شود و تنها در لایه اپیدرم یعنی سطحی‌ترین لایه پوست زندگی می‌کند و طول عمر ان 30 روز است. انواع ماده مایت روزانه تا 90 تخم می‌گذارندکه در عرض 10 روز بالغ می‌شوند و از این رو افراد بالغ مبتلا به گال بطور متوسط حداکثر 100 مایت بالغ در پوست خود دارند.