علائم HIV 

اچ آی وی چیست؟

HIV ، یک ویروس است که سیستم ایمنی را به خطر می اندازد. در حال حاضر درمانی برای آن وجود ندارد، اما درمان هایی برای کاهش اثرات آن در زندگی مردم وجود دارد.
در اکثر موارد، هنگامی که یک عفونت HIV طول می کشد، ویروس در تمام عمر در بدن باقی می ماند. با این حال، بر خلاف آنچه که ممکن است با عفونت های دیگر انواع ویروس ها رخ دهد، علائم اچ آی وی به طور ناگهانی ظاهر نمی شود.
اگر درمان نشده باقی بماند، بیماری با گذشت زمان از طریق سه مرحله پیشرفت می کند، هر کدام با نشانه هایی از علائم و عوارض احتمالی ، که برخی از آنها شدید است، همراه می باشد.
درمان منظم ضد ویروسی میتواند میزان HIV را به میزان قابل تشخیص در خون کاهش دهد. در سطوح غیر قابل کشف، ویروس به مراحل بعدی عفونت HIV پیشرفت نمی کند. علاوه بر این، ویروس در طول رابطه جنسی نمی تواند به شریکمان منتقل شود.
علائم اولیه در ابتدای HIV
اولین مرحله قابل توجه عفونت ابتدایی اچ آی وی است. این مرحله همچنین سندروم حاد ویروسی (ARS) یا عفونت حاد اچ آی وی نامیده می شود. از آنجا که عفونت اچ آی وی در این مرحله معمولا علائم آنفولانزا را ایجاد می کند، ممکن است افراد در این مرحله فکر کنند علائم آنها مربوط به آنفولانزای شدید به جای HIV است. تب شایع ترین علامت است.
سایر علائم عبارتند از:

سردرد

گلو درد

خستگی بیش از اندازه

لرز

درد عضلانی

تورم غدد لنفاوی

جوش  ماکولوپاپولار نوعی جوش است با یک ناحیه صاف و قرمز بر روی پوست که با بر آمدگی های کوچک مخملی پوشیده شده است مشخص می شود.
با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، علائم ابتدایی اچ آی وی ممکن است دو تا چهار هفته پس از قرار گرفتن در معرض ویروس نشان داده شود. علائم می تواند تا چندین هفته ادامه یابد. با این حال، برخی افراد ممکن است علائم را فقط چند روز داشته باشند.
افراد مبتلا به HIV اولیه گاهی هیچ علامتی را نشان نمی دهند، اما هنوز هم می توانند ویروس را به دیگران انتقال دهند.
کمبود علائم در مراحل اولیه
ARS شایع است هنگامی که یک فرد مبتلا به HIV است. با این حال، این مورد برای همه نیست. بعضی افراد سال ها قبل از آنکه بدانند که HIV دارند، اچ آی وی دارند. با توجه به HIV.gov، نشانه های HIV ممکن است در طی یک دهه یا بیشتر ظاهر شود. این بدان معنا نیست که موارد HIV بدون علائم جدی نیستند. همچنین فردی که علائم را تجربه نمی کند، هنوز هم می تواند اچ آی وی را به دیگران انتقال دهد.

علائم در ابتدای HIV ظاهر می شود اگر میزان تخریب سلول بالا باشد. عدم وجود نشانه ها می تواند به این معنا باشد که تعداد سلول های CD4 که نوعی از گلبول های سفید خون هستند، به زودی در معرض بیماری قرار می گیرند. حتی اگر یک فرد نشانه ای نداشته باشد، ویروس هنوز هم وجود دارد. به همین دلیل است که به طور منظم آزمایش HIV برای جلوگیری از انتقال حیاتی است. مهم است که تفاوت بین تعداد CD4 و بار ویروسی را درک کنید.
تأخیر زمانی باعث ایجاد علائم می شود
پس از قرار گرفتن در معرض عفونت اولیه، HIV ممکن است به یک مرحله به نام عفونت بالینی غیرقابل انتقال منتقل شود. این نیز به صورت HIV بدون علامت به علت کمبود علائم شناخته می شود. این عدم وجود علائم منجرب علائم مزمن می شود.
با توجه به درمانگاه Mayo، تاخیر در عفونت اچ آی وی می تواند تا 10 سال ادامه یابد. این بدان معنی نیست که اچ آی وی رفته است و همچنین این بدان معنی نیست که ویروس نمی تواند به دیگران منتقل شود. عفونت پنهان بالینی ممکن است تا مرحله سوم و نهایی اچ آی وی، که به عنوان ایدز شناخته شود، پیشرفت کند.
اگر فرد مبتلا به اچ آی وی درمان نشود، احتمال پیشرفت بیماری وجود دارد. مهم است که داروهای تجویزی را در تمام مراحل اچ آی وی مصرف کنید - حتی اگر نشانه های قابل توجهی وجود نداشته باشد. داروهای متعددی برای درمان HIV استفاده می شود.

HIV مزمن

پس از عفونت حاد، اچ آی وی مزمن می شود. این به این معنی است که بیماری در حال پیشرفت است. علائم اچ آی وی مزمن ممکن است متفاوت باشد. زمانیکه ویروس وجود دارد اما علائم کم است، می تواند این ویروس طولانی مدت وجود داشته باشد.
در مراحل پیشرفته ایدز مزمن، علائم می تواند بسیار شدید تر از آن باشد که در ARS وجود دارد. افرادی که مبتلا به HIV پیشرفته و مزمن هستند ممکن است موارد زیر را داشته باشند:

- سرفه یا مشکلات تنفسی
- کاهش وزن
- اسهال
- خستگی
- تب شدید
- ایدز در مرحله نهایی 

کنترل HIV با داروها برای حفظ کیفیت زندگی و کمک به جلوگیری از پیشرفت بیماری حیاتی است. مرحله سوم HIV که همچنین به عنوان ایدز شناخته می شود، پیشرفت می کند زمانی که HIV به طور قابل توجهی سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند.
با توجه به CDC (مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها)، سطح CD4 نشان می دهد که HIV به مرحله نهایی خود پیشرفت کرده است. سطوح CD4 که کمتر از 200 سلول در هر میلی متر مکعب (میلی متر) خون است، به عنوان نشانه ای از ایدز در نظر گرفته می شود. محدوده طبیعی 500 تا 1600 سلول در میلی متر مکعب است.
ایدز می تواند با آزمایش خون از طریق اندازه گیری CD4 تشخیص داده شود. گاهی اوقات نیز به طور کلی با سلامت عمومی فرد تعیین می شود. علائم ایدز عبارتند از:

تب بالا بیش از 100 درجه فارنهایت (37.8 درجه سانتی گراد)

لرزهای شدید و عرق شبانه

لکه های سفید در دهان

زخم تناسلی یا مقعد

خستگی شدید

جوش هایی که می تواند قهوه ای، قرمز، بنفش یا صورتی باشد

سرفه منظم و مشکلات تنفسی

کاهش وزن قابل توجه

سردرد مداوم

مشکلات حافظه

ذات الریه

ایدز مرحله نهایی HIV است.  اکثر افراد مبتلا به اچ آی وی اگر درمان نشوند، در طی 10 سال این بیماری تبدیل به ایدز می شود.
در آن لحظه، بدن به طیف گسترده ای از عفونت ها حساس است و نمی تواند به طور موثر با آنها مبارزه کند. مداخلات پزشکی برای درمان بیماری های مرتبط با ایدز یا عوارض ناشی از آن است که در غیر این صورت می تواند مرگبار باشد. بدون درمان، CDC نرخ بقای متوسط را سه سال پس از تشخیص ایدز تخمین می زند. 
کلید زندگی با اچ آی وی، ادامه دادن درمان های منظم است. همچنین مهم است بدانید که چگونه HIV بر بدن تاثیر می گذارد.