روز جهانی عصای سفید

تاریخچه ی عصای سفید

این تاریخچه کوتاه توسط Philip strong  نوشته شده است. Philip مدافع اداره ACB برای ایمنی عابر پیاده بود. عصای سفید فقط ابزاری نیست که می تواند برای دستیابی به استقلال استفاده شود. این یک نماد برای شهروندان نابینا در جامعه است. برای احترام به دستاوردهای بسیاری از آمریکایی های نابینا و شناخت اهمیت عصای سفید در پیشرفت استقلال، روز 15 اکتبر هر سال به عنوان "روزایمنی عصای سفید" شناخته شده است. امروزه، عصای سفید هم به عنوان ابزاری برای نابینایان و همچنین یک نماد عمل می کند، اما همواره اینطور نیست.

در طول تاریخ، عصا، و چوب دستی به عنوان کمکهای سفر برای نابینا و افرادی که دارای اختلال بینایی هستند، موجود بوده است. سوابق موجود در کتاب مقدس نشان می دهد که یک چوپان از چوب دستی shepherd به عنوان یک ابزار برای سفرهای انفرادی خود استفاده می کرد. نابینایان از این ابزارها برای هشدار دادن به موانع موجود در مسیرشان استفاده میکنند. برای قرن ها، "عصا" به ندرت به عنوان یک ابزار برای سفر استفاده شد و تا قرن بیستم وجود نداشت، همانطور که امروزه می دانیم، برای استفاده توسط نابینایان به عنوان یک نماد برای اطلاع دادن به دیگران ترویج یافته است.

این نقش جدید برای عصا ریشه در دهه های بین دو جنگ جهانی دارد که از اروپا شروع شد و سپس به آمریکای شمالی گسترش یافت. James Biggs از بریستول ادعا کرد که عصای سفید را در سال 1921 اختراع کرده است. پس از یک حادثه، ادعای خود را مطرح کرد، هنرمند مجبور شد که خود را با محیط سازگار سازد. با افزایش ترافیک اطراف خانه، Biggs تصمیم به رنگ کردن عصای سفید خود برای بیشتر قابل مشاهده بودن توسط رانندگان، گرفت. تا ده سال پس از آن، عصای سفید حضور خود را در جامعه اثبات کرد. در ماه فوریه سال 1931 Guilly d'Herbemont یک طرح برای جنبش ملی عصای سفید برای افراد نابینا در فرانسه راه اندازی شد. کمپین در روزنامه های بریتانیایی گزارش شد و منجر به طرح مشابهی شد که توسط باشگاه ها (کلوب ها) در سراسر انگلیس حمایت شد. در ماه مه سال 1931 بی بی سی در پخش برنامه های رادیویی خود پیشنهاد کرد که افراد نابینا یک چوب سفید داشته باشند که به عنوان یک نماد جهانی  برای افراد نابینا یا دارای اختلالات بینایی شناخته می شود.

در آمریکای شمالی، معرفی عصای سفید  توسط  "باشگاه های بین المللی Lion" انجام شده بود. در سال 1930، یک عضو باشگاه Lion به عنوان یک مرد کور برای عبور از یک خیابان شلوغ با استفاده از یک عصای سیاه، تلاش کرد. با درک این که عصای سیاه  برای رانندگان به وضوح قابل مشاهده نست، باشگاه Lion تصمیم به رنگ کردن عصا با رنگ سفید برای افزایش دید آن توسط رانندگان متقابل، گرفت. در سال 1931، باشگاه بین المللی Lion، یک برنامه ملی را برای استفاده از عصا های سفید برای افرادی که نابینا بودند در طول دهه های 1920 و 1930 ترویج داد، نابینایان با طناب های خود که در موقعیت ثابت قرار گرفته بودند، راه می رفتند و عصای سفید یک نقش نمادین ایفا میکند.

اما زمانی که جانبازان نابینا از جنگ جهانی دوم به امریکا برگشتند، شکل و استفاده از عصای سفید در تلاش برای کمک به بازگشت جانبازان به شیوه زندگی مشارکتی در خانه تغییر یافت. دکتر ریچارد هوور "عصای بلند" یا "نگهدارنده" را برای روش سفر با عصای سفید توسعه داد. این عصاهای سفید طراحی شده اند که به عنوان ابزار حرکتی استفاده شوند اما نقش نمادین خود را در شناسایی استقلال نابینایان حفظ کرده اند. در طول این دوره، عصای سفید شروع به وارد شدن در سیاست های دولت به عنوان نمادی برای نابینایان کرد.

اولین حکم ویژه عصای سفید در دسامبر 1930 در پئوریا، ایالت ایلینوی صادر شد. این حکم از عابران پیاده نابینا محافظت میکند و در حین حمل یک عصای سفید آنها را به سمت راست مسیر هدایت میکند. در سال 1935، میشیگان عصای سفید را به عنوان یک نماد قابل رویت برای نابینایان، ترویج داد. در 25 فوریه سال 1936، یک حکم درشهر دیترویت به تصویب رسید که عصای سفید را تصدیق می کرد (به رسمیت می شناخت). برای ترویج حکم جدید، تظاهرات در تالار شهر برگزار شد که در آن مردم نابینا و دارای اختلالات بینایی با عصای سفید معرفی شدند. سال بعد، دونالد شوور یک لایحه تنظیم کرد و آن را به مجلس ایالتی میشیگان ارائه داد. این پیشنهاد در حین سفر در خیابان های میشیگان، حامی حفاظت از افراد با عصای سفید بود. فرماندار فرانک مورفی این لایحه را در ماه مارس 1937 امضا کرد.

در اوایل دهه 1960، چندین سازمان دولتی و سازمان های توانبخشی که به شهروندان نابینای ایالات متحده خدمت می کردند، از کنگره خواستند تا روز 15 اکتبر هر سال  را به عنوان روز ایمنی عصای سفید اعلام کنند. این رویداد یک لحظه اقلیمی را در مبارزات انتخاباتی طولانی مربوط به جنبش های سازمان یافته نابینایان به منظور به دست آوردن دولت و به رسمیت شناختن ملی عصای سفید مشخص کرد. در 6 اکتبر سال 1964، قطعنامه مشترک کنگره، HR 753 قانونی شد تا رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا روز 15 اکتبر هر سال را به عنوان "روزایمنی عصای سفید " اعلام کند. در این قطعنامه آمده است: "توسط مجلس سنا و مجلس نمایندگان تصویب شده است که رئیس جمهور به این ترتیب مجاز به اعلام سالانه اعلامیه تعیین 15 سپتامبر به عنوان روز ایمنی عصای سفید می باشد و از مردم ایالات متحده آمریکا درخواست میگردد تا برای چنین روزی مراسم و فعالیت های مناسب را برگزار کنند. " رییس جمهور لیندون ب. جانسون در عرض چند ساعت پس از تصویب قطعنامه کنگره، اولین بار در تاریخ، 15 اکتبر را به عنوان روز ایمنی عصای سفید معرفی کرد.

اعلامیه ریاست جمهوری به استفاده از عصای سفید به عنوان ابزار و نماد قابل رویت تأکید کرد. رئیس جمهور جانسون در اولین سخنرانی خود به نابینایان توصیه کرد تا روحیه رو به رشد استقلال طلبی داشته باشند و با عزم و اراده بیشتر پیش روند. او گفت: "یک عصای سفید در جامعه ما تبدیل به یکی از نمادهای توانایی نابینایان برای آمدن و رفتن خودشان می باشد. استفاده از آن باعث افتخار و فرصت برای تحرک افراد نابینا در خیابان ها و بزرگراه های ما شده است."

در طول اکثر سال ها از سال 1964، رئیس جمهور روز 15 اکتبر را به عنوان روز ایمنی عصای سفید اعلام کرد. در تاریخ 15 اکتبر سال 2000، رئیس جمهور بیل کلینتون دوباره به تاریخچه ی عصای سفید به عنوان ابزاری برای افراد نابینا اشاره کرد و هدف آن  را به عنوان نمادی از نابینایی دانست: "با آموزش مناسب، افرادی که از عصای سفید استفاده می کنند می توانند از طریق آن، محل پیچ و خم ها، قدم ها، پیاده رو ها، ناهمواری ها و سایر موانع فیزیکی تعیین کنند. عصای سفید به آنها اجازه می دهد که به طور مستقل به مدارس و محل کارشان سفر کنند و به طور کامل در زندگی اجتماعی خود شرکت کنند. این به ما یادآوری می کند که تنها مانع در برابر افراد معلول، نگرش ها و شیوه های تبعیض آمیز است که جامعه ما آن را اغلب در راه آنها قرار داده است. همانطور که مشاهده می کنیم، روز ایمنی عصای سفید، 2001،  با توجه به تاریخچه ی عصای سفید، ظهور آن به عنوان یک ابزار و یک نماد تاریخی می باشد؛