16 اکتبر روز جهانی غذا

16 اکتبر روز جهانی غذا

روز جهانی غذا

16 اکتبر روز جهانی غذا است و با توجه به افزایش گرسنگی جهانی، نگاهی به نقش علم در تولید غذای پایدارتر با قابلیت توزیع بهتر می پردازیم.

 

دسترسی گسترده به مواد غذایی، مسلما مهمترین نکته برای توسعه جامعه است. انقلاب های پی در پی ، جامعه را از شکارچیان به جوامع کشاورزی انتقال میدهد، و پس از آن متعاقبا منجرب به افزایش جمعیت و شهرسازی به صورتی که امروزه می بینیم، می گردد. ما به پیشرفت های تدریجی در کیفیت زندگی مان عادت کرده ایم، با کاهش مداوم در چنین مناطقی، فقر شدید و گرسنگی سال به سال اتفاق می افتد. در واقع، یکی از اهداف توسعه ای ملل متحد، تلاش چالش انگیز و قابل ستایش برای دستیابی به مقطعی است که در آن هیچ گرسنه ای تا سال 2030 وجود نداشته باشد. (www.un.org/sustainabledevelopment/hunger). با این حال، به تدریج، این روند اخیرا تغییر کرده است و بر اساس آخرین گزارش جهانی در مورد بحران غذا، گرسنگی در سه سال گذشته افزایش یافته است. همانطور که ما با روز جهانی غذا روبرو می شویم، جهان به دنبال تولید غذا، به ویژه نقش علم در آن می باشد.

اولا لازم به ذکر است که بسیاری از علل گرسنگی، به لحاظ سیاسی و نه به لحاظ تکنولوژیکی می باشد. گزارش های بحران های غذایی که در بالا ذکر شد از "مناقشات شدید و طولانی مدت" به عنوان یکی از علل اصلی افزایش گرسنگی جهانی اشاره می کند. این یک نمونه چشمگیر از تأثیر بی ثباتی سیاسی فعلی در جهان (بیش از 11 میلیون نفر نیازمند اقدامات بشر دوستانه فوری در سال 2017 میلادی نسبت به سال 2016 بودند). در واقع، مشکل این است که صرفا کمبود جهانی مواد غذایی نیست: علیرغم افزایش گرسنگی، میزان غذای تولید شده در سرتاسر جهان (با توجه به سرانه ی کالری) افزایش یافته است. با توجه به این حقایق، به نظر می رسد واضح است که روش های افزایش تولید در مقیاس جهانی، مسئله نابرابری مواد غذایی را حل نخواهد کرد.

در عوض، ما نیاز به روش هایی برای تولید و حفاظت از مواد غذایی داریم که می تواند به طور مساوی در سراسر جهان بکار رود و این روش ها باید در مناطقی بدون زیرساخت مورد استفاده قرار گیرد که در اکثر کشورها با تولید مازاد مواد غذایی قابل قبول تضمین می شود. علاوه بر این، ما باید اطمینان حاصل کنیم که هرگونه پیشرفت، مقرون به صرفه است - به این ترتیب اطمینان حاصل شود که آنها در اختیار افرادی قرار گیرند که به آنها نیاز بیشتری دارند و قابل اجرا باشند بدون افزایش درخواستهایی که ما در حال حاضر در این سیاره داریم.

با توجه به نقاط قوت پایداری و هزینه، ما یک منطقه ای داریم که تجزیه نقش حیاتی در آن دارد. بدون اشاره به فرایند هابر بوش (Haber–Bosch) ، هیچ بحثی درباره کشاورزی مدرن نمی تواند کامل باشد. در حالی که بسیاری از عوامل ناشی از افزایش ناگهانی جمعیت بشر از آغاز قرن بیستم وجود داشت، تولید آمونیاک در مقیاس بزرگ ضروری بود - اگر کافی نبود. این به صورت شاعرانه به عنوان یک روش محسوب می شود که "هوا را به نان تبدیل می کند"، اما به صراحت این کار از روی برخی از چالش هایی که محققان در این زمینه با آن روبرو هستند، پرش می کنند. با این حال، این مزایا عزینه ای دارد- مقدار زیادی انرژی لازم برای تبدیل N2 پایدار به NH3 مورد نیاز می باشد (کود نیتروژن مسئول بیش از نیمی از سوخت های فسیلی در تولید اولیه کشاورزی است) 3. این نتیجه نه تنها باعث افزایش انتشار گازهای گلخانه ای بلکه افزایش هزینه ها می شود، به این معنی که کود ممکن است گران باشد و به همین دلیل توسط کشاورزان کوچک در کشورهای در حال توسعه نادیده گرفته می شود و منجر به کاهش تولید محصول می گردد.

بسیاری از روش های تحقیق به طور موازی مورد بررسی قرار می گیرند تا میزان نیتروژن کاهش یابد. در حالی که این حیاتی است، کاهش مصرف انرژی برای سنتز آمونیاک به تنهایی کافی نیست. مواد هیدروژنی که برای کاهش نیتروژن مولکولی استفاده می شود، معمولا ازتغییر شکل بخار گاز طبیعی بدست می آید، به این معنی است که در واقع ما سوخت های فسیلی - به جای هوا - به نان تبدیل می کنیم. این به وضوح پایدار نیست. دستگاه الکتروکاتالیز جداسازی آب، راهی برای جداسازی هیدروژن از سوخت های فسیلی اراده می دهد، اگر چه کار بیشتر برای افزایش کارایی و پایداری کاتالیزورها برای این فرآیند و همچنین کاهش هزینه ها لازم است.

این امر به یک منطقه کلیدی دیگر در تولید منتهی می شود: جابجایی (شما می توانید بحث مفصل تر در مورد تغییر مکان در توسعه پایدار را در نظرات Resasco، وانگ و Sabatini در این موضوع پیدا کنید). افزایش قابل ملاحظه مواد و وسایل الکتریکی و الکتروشیمیایی تولید مواد شیمیایی، امکان حرکت به سمت جلو از گیاهان بزرگ که به طور سنتی برای سنتز آمونیاک و سایر مواد شیمیایی استفاده می شود، را فراهم میکند. توجه داشته باشید که بسیاری از کشاورزان کوچک (که اکثریت قریب به اتفاق کشاورزان در کشورهای در حال توسعه را تشکیل می دهند) در مکان هایی با زیرساخت های حمل و نقل ضعیف عمل می کنند، عدم تمرکز تولید می تواند به طور همزمان در دسترس بودن و کاهش هزینه ها را افزایش دهد.

دیگر زمینه های مهم برای شیمی، توسعه داروهای دامپزشکی و محصولات حفاظت گیاهی (مانند آفت کش ها و علف کش ها) است. این با هزینه زیست محیطی همراه است، و بیش از حد می تواند اثرات شدید منفی در خاک، آب و حیات وحش داشته باشد. با این حال، آنها همچنین نقش حیاتی در کمک به تغذیه این سیاره ایفا می کنند. برآورد شده است که 42 درصد از تولید قابل دستیابی در سراسر جهان به علت آفات و بیماری ها از بین رفته است، اگر روش های فعلی حفاظت از محصول حذف شود، تا 70 درصد افزایش می یابد (این تعداد ممکن است به نظر غیر منطقی بالا باشد، اما باید خاطر نشان کرد که "تولید قابل دستیابی" به عنوان حداکثر خروجی ممکن است، نه  سطح فعلی و نه سطح اقتصادی مطلوب تولید) تعریف می شود. به منظور حفظ عملکرد محصول در حالی که کاهش تاثیرات زیست محیطی، و محصولات انتخابی بیشتر ، در ترکیب با دقت بیشتری در کاربرد آنها مورد نیاز است. و شاید زمینه های جدید پژوهش در شیمی و زیست شناسی استراتژی هایی برای حفاظت از محصول ارائه دهد که منحرب به اجتناب از نیاز به اسپری کردن بیوسید های مصنوعی گردد.

با افزایش جمعیت بیش از دو میلیارد نفر که در 30 سال آینده انتظار می رود، تغییرات زیادی جهت کاهش گرسنگی به صفر مورد نیاز است. راه حل های سیاسی برای فاجعه های انسانی ضروری است، همانطور که پیشرفت های تکنولوژیکی به ما اجازه می دهد که برای 10 میلیارد نفر غذا فراهم شود، این کار می بایستی به طریقی صورت پذیرد که به نابودی سیاره ما نینجامد.

کد: 50017309

زمان انتشار: دوشنبه 23 مهر 1397 08:30 ب.ظ

تعداد نمایش: 64

 

ثبت نظرات

نتیجه ای برای نمایش وجود ندارد

دیدگاه خود را ثبت کنید

نام

پست الکترونیکی

نظر

رتبه

 

استفاده از مطالب تنها با اجازه نامه کتبی و درج لینک منبع مجاز می باشد.